> ΞΕΝΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ>Ο ΒΙΑΣΤΙΚΟΣ

Ο ΒΙΑΣΤΙΚΟΣ

Ο ΒΙΑΣΤΙΚΟΣ

Ο ΒΙΑΣΤΙΚΟΣ

ΜΩΡΑΝ ΠΩΛ

Ο Πιέρ Νιοξ, ο ήρωας του βιβλίου, καταστρέφει τα πάντα: τη φιλία, τον έρωτα, την πατρότητα, από την πυρετώδη βιασύνη του να προλάβει τον χρόνο! Σ’ αυτή την ιλιγγιώδη διαδρομή, σ’ αυτή την πορεία που μοιάζει με δίνη, δε γεύεται αυτό που ονομάζουμε «δώρο της ζωής», ούτε την ομορφιά των ιδιωτικών του στιγμών, αγαθά που η σύζυγός του, η Εντβίζ, και το νοικοκυριό της του προσφέρουν απλόχερα. Εντέλει, δεν αναγνωρίζει πουθενά γύρω του την «ποίηση των πραγμάτων». Καταναλώνεται και ταυτόχρονα καταναλώνει ό,τι ανανεώνει και τροφοδοτεί το σκοπό του, «να προλάβει»! «Για ποιο λόγο να αναγνωρίζουμε πού φτάσαμε αν δεν σταματάμε ποτέ;» αναρωτιέται η Εντβίζ. Ο Πιέρ ωστόσο δεν γνωρίζει πως, έτσι που τρέχει, θα φτάσει πιο γρήγορα σε ένα και μόνο ραντεβού του: αυτό με το θάνατο! Μια γεμάτη αυτοσαρκασμό αναμέτρηση του συγγραφέα Πωλ Μοράν με τον εαυτό του, προσφέρει σ’ εμάς ένα απολαυστικό κείμενο - προφητικό σχόλιο για την κοινωνία της νεωτερικότητας.

23,00 €

Αγορά

  • Mετάφραση: ΟΛΥΜΠΙΑ ΓΛΥΚΙΩΤΗ
  • Επιμέλεια: ΑΝΝΑ ΠΕΡΙΣΤΕΡΗ
  • Επίμετρο: ΟΛΥΜΠΙΑ ΓΛΥΚΙΩΤΗ
  • Σελίδες: 264
  • Σχήμα: 24x16
  • ISBN: 960-518-227-0

εφ. ΤΟ ΒΗΜΑ του ΧΑΡΗ Ε. ΡΑΠΤΗ
8/1/2006

Μια παράλληλη ανάγνωση του φιλοσόφου Μπερξόν και του συγγραφέα Μοράν

[…] Αν ο Βιαστικός (1941) του Πωλ Μοράν (1888-1976) αποδεικνύεται αληθινά μπερξονικό μυθιστόρημα, είναι γιατί κάθε στιγμή ο οιστρηλατημένος από το τελώνιο μιας παράφορης ταχύτητας ήρωάς του, Πιερ Νιόξ, μεταβάλλεται, για να γίνει αυτό που τον κάνει η πράξη του, δημιουργώντας έτσι τον χώρο για ένα εγώ χωρίς αιτία και ως εκ τούτου τόσο αινιγματικό, ώστε να παραμένει για τους άλλους «μια αληθινή σφίγγα». Μετρ της νουβέλας ως είδους […] και της ταξιδιωτικής λογοτεχνίας […] ο Μοράν συγκαταλέγεται, κοντά στον Σελίν και στον Ντριέ Λα Ροσέλ, στις μεγάλες αμφιλεγόμενες προσωπικότητες των γαλλικών γραμμάτων.

[…] Ο αναγνώστης μπορεί, κατά τα άλλα, να απολαύσει απερίσπαστος ένα καθαρόαιμο - και όχι «ημίαιμο» - μυθιστόρημα από τα χέρια ενός στυλίστα της γαλλικής γλώσσας, το οποίο εξιστορεί τη δονκιχωτική προσπάθεια ενός ανθρώπου να επιβάλει στον φυσικό χρόνο την τάξη της βιωμένης διάρκειας (τρέφοντας, για παράδειγμα, σωρηδόν και αποδεκατίζοντας τα φυτά με χημικούς επιταχυντές ανάπτυξης ή ονειρευόμενος να αποσπάσει πρόωρα το παιδί του από τη μήτρα της συζύγου του), βαυκαλιζόμενος πως επιβραδύνει, διά της επιταχύνσεως, το αναπόδραστο τέλος: «Αυτή η παραφορά για την οποία είμαι υπερήφανος είναι άραγε η ταχύτητα; Ή μήπως μια μεταμφιεσμένη αργοπορία, ένα μέσο... να αναβάλλω το μεγάλο άλμα που κάθε άνθρωπος οφείλει να κάνει στο άγνωστο;». H Ολυμπία Γλυκιώτη αρίστευσε υπογράφοντας μια μετάφραση σύμμορφη με την πυρετική κίνηση της γραφής του πρωτοτύπου.

30 άλλοι τίτλοι στην ίδια κατηγορία: