- Mετάφραση: ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΥΠΡΙΩΤΗΣ
- Σελίδες: 192
- Σχήμα: 20.5x12
- ISBN: 960-518-203-3
εφ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ του ΤΑΣΟΥ ΓΟΥΔΕΛΗ
8/7/2005
Σε μετάφραση του έμπειρου Αλ. Κυπριώτη είναι συγκεντρωμένα στο ανά χείρας βιβλίο τρία σημαντικά πεζά κείμενα του μεγάλου Τσέχου: Η κρίση, Ο θερμαστής και η φερώνυμη Μεταμόρφωση. … Ο Πατέρας και οι δεινοπαθούντες κατιόντες του σε διάφορες δραματικές παραλλαγές εμφανίζονται εδώ, σε αυτές τις ανοιχτές, τόσο συζητημένες αλληγορίες. Το θέμα είναι πόσο έχουμε συνειδητοποιήσει, εμείς οι σημερινοί, οι ταλαιπωρημένοι από τους νατουραλισμούς και τις ηθογραφίες, ότι η νεωτερικότητα στη λογοτεχνία ξεκινά με τη φράση της Μεταμόρφωσης: «Όταν ο Γκρέγκορ Ζάμσα ξυπνούσε ένα πρωί από ανήσυχα όνειρα, βρέθηκε στο κρεβάτι του μεταμορφωμένος σ' ένα τεράστιο παράσιτο...».
εφ. ΤΑ ΝΕΑ του ΤΑΚΗ ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ
9/7/2005
Όταν ο Kάφκα πέθανε από φυματίωση το 1924, σε ηλικία 41 ετών, τίποτε δεν προμήνυε πως με το έργο του θα κατακτούσε μια από τις κορυφαίες θέσεις στον λογοτεχνικό κανόνα όλων των εποχών. Mια θέση που την εκφράζει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον ο αφορισμός του Mπόρχες: «Aν έχεις διαβάσει Όμηρο και Kάφκα φτάνει. Δεν χρειάζεται να διαβάσεις τίποτε άλλο»
… «H Μεταμόρφωση» παραμένει ένας από τους μεγαλύτερους και πιο απολαυστικούς λογοτεχνικούς γρίφους όλων των εποχών … Είναι όμως πάνω απ' όλα ένα έργο που αποδεικνύει ότι η σκέψη του μυθιστοριογράφου όταν αναπτύσσει τις πραγματικές δυνάμεις της δεν μπορεί να ερμηνευθεί από κανένα άλλο σύστημα σκέψης. Είναι αυθύπαρκτη και όταν μεταφράζεται σε φιλοσοφικούς ή ψυχαναλυτικούς όρους χάνει ένα μεγάλο μέρος της δύναμής της.
Και τα άλλα δύο κείμενα που συνθέτουν τον τόμο, «H Κρίση» και «Ο Θερμαστής» - το πρώτο κεφάλαιο της «Αμερικής» -, είναι εξίσου γνωστά και επαναλαμβάνουν το μοτίβο «γιος - πατέρας», εξ ου και η έκδοση που φέρει τον κοινό τίτλο «Οι γιοι».
Όσον αφορά στη μετάφραση, παρά τη σοβαρότητα των προθέσεων, οφείλω να ομολογήσω κάποια σχετική αμηχανία που αισθάνθηκα ως αναγνώστης. Κυρίως από μια τάση να επενδυθεί ο λόγος με κάποιους ποιητικίζοντες ρυθμούς που θαμπώνουν τη διαύγειά του, όπως εκείνο το «... επώδυνο πίπισμα, που τις λέξεις τυπικά μόνον την πρώτη στιγμή τις άφηνε στην καθαρότητά τους...».