ΜΙΑ ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ
COLLINGWOOD R.G.
Το λαμπρότερο κείμενο του οξφορδιανού φιλοσόφου, που μαζί με το κλασικό πια έργο του The Idea of History έβαλε τις βάσεις για την συνάντηση της φιλοσοφίας της Ιστορίας με την φιλοσοφική μέθοδο της Ερμηνευτικής. Εξαίρετος καθηγητής και παράλληλα αρχαιολόγος περιωπής, βοηθήθηκε από την ιδιότητα αυτή στο να συλλάβει την ανάγκη μιας εκ νέου ερμηνείας του ιστορικού παρελθόντος που θα βοηθήσει να ξεφύγει κανείς από αγκυλώσεις που δεν προχωρούν τον βίο του παρόντος στην ουσία του. Αναπόφευκτα, ο Collingwood συναντιέται στην σκέψη του με τον κορυφαίο εκπρόσωπο της γερμανικής ερμηνευτικής, τον Χανς-Γκέοργκ Γκάνταμερ, του οποίου κείμενο προλογίζει τον τόμο, δίνοντας έτσι με εύγλωττο τρόπο την συνάφεια και τη δυναμική αυτής της «συνάντησης». Ο Γκάνταμερ λοιπόν, στο κείμενό του αναφέρει, μεταξύ άλλων:«Tο λαμπρότερο από τα έργα του R. G. Collingwood είναι χωρίς αμφιβολία αυτή η Aυτοβιογραφία. Δεν τον παρουσιάζει μόνο στο απόγειο των φιλοσοφικών του αντιλήψεων, τις οποίες μπορεί να εκφράζει με ασύγκριτη καθαρότητα, αλλά επίσης και ως γνήσιο τέκνο της Aγγλίας, δηλαδή ως μεγάλο χιουμορίστα, άξιο απόγονο του Swift και του Sterne. Tο ταξίδι της ζωής του δεν τον οδηγεί βέβαια όπως τον Γκιούλιβερ σε γίγαντες και σε νάνους, στο είδωλο των οποίων παραμορφώνονται τα ανθρώπινα πράγματα με κωμικό και τραγικό τρόπο – εξάλλου, δεν ήταν παρά καθηγητής φιλοσοφίας. Aν όμως ποτέ κατάφερε ένας ακαδημαϊκός δάσκαλος φιλοσοφίας να μιλήσει για φιλοσοφικά θέματα και για τη ζωή του σαν να ήταν μια αληθινή περιπέτεια με γίγαντες και νάνους, αν ποτέ κατάφερε ένας καθηγητής να συγχωνεύσει το αστείο, τη σάτιρα και τα βαθιά νοήματα με σκοπό να διδάξει αφανώς και να διδάξει το σκέπτεσθαι, τότε αυτός ήταν ο R. G. Collingwood, ο οποίος σύντομα ίσως θα συγκαταλέγεται στους κλασικούς της αγγλικής πρόζας όπως ο συνταγματάρχης Lawrence και ο Winston Churchill. H ιστορία, την οποία μας διηγείται ο Collingwood ως δική του, κερδίζει πράγματι μια ιδιαίτερη ένταση από την αντίθεση που υπάρχει ανάμεσα σ’ αυτόν και στους συγκαιρινούς του φιλοσόφους – όλα αυτά έχουν κάτι από μυθιστόρημα, το μυθιστόρημα ενός πάθους για το στοχασμό και για τη στοχαστική συνύφανση ιστορίας και ζωής, για το οποίο εξέφρασαν εμφανώς το θαυμασμό τους οι Eυρωπαίοι αναγνώστες».
