> ΠΟΙΗΣΗ>ΑΔΙΑΠΕΡΑΣΤΟ ΦΩΣ

ΑΔΙΑΠΕΡΑΣΤΟ ΦΩΣ

ΑΔΙΑΠΕΡΑΣΤΟ ΦΩΣ

ΑΔΙΑΠΕΡΑΣΤΟ ΦΩΣ

ΚΑΣΣΟΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ

Το Αδιαπέραστο Φως είναι μελέτη θανάτου. Αλλά με τρόπο λιγότερο υποκειμενικό, δηλαδή με την προέλαση του προσωπικού αισθήματος προς τη μεταφυσική διάσταση του θέματος. Επίσης, ο ποιητής κάνει εδώ κάτι που δεν έχει προηγούμενο στην ελληνική ποίηση: συναντά τον στοχασμό, πάνω σε κάτι τόσο υπερχονικό όσο ο θάνατος, με την Ιστορία. Τα ιστορικά πρόσωπα που εμφανίζονται δεν είναι προσωπεία ιδεών, αλλά περιπτώσεις όπου το ιστορικό γίγνεσθαι συναντάει το μεταφυσικό «είναι» μέσα στο δράμα μιας προσωπικότητας.

13,00 €

Αγορά

  • Σελίδες: 88
  • Σχήμα: 24x17.5
  • ISBN: 960-518-032-4

εφ. ΤΑ ΝΕΑ του ΔΗΜΟΣΘΕΝΗ ΚΟΥΡΤΟΒΙΚ
22/12/1998

[...]

Για τον Βαγγέλη Κάσσο είχα από παλιά την εντύπωση πως απ' όλους τους ποιητές που εμφανίστηκαν μετά τα μέσα της δεκαετίας του '70 ήταν εκείνος που πλησίαζε σταθερότερα προς την ωριμότητα και, ίσως, ο βαθύτερος. Ορίζω την ωριμότητα ως ικανότητα να εκφράζονται τα πιο σύνθετα συναισθήματα και διανοήματα με τον λιτότερο κι εναργέστερο τρόπο. Με τη συλλογή Η πείρα του θανάτου (1989), ο Κάσσος και μαζί του η ποίηση της γενιάς του κατέκτησαν την πρώτη, τολμώ να πω, πραγματικά ψηλή κορυφή. Ακολούθησαν, για τον ίδιο, πολλά χρόνια σιωπής. Η καινούργια δουλειά του, το Αδιαπέραστο φως, με πείθει ότι έπεσα έξω όταν σκέφτηκα πως δεν μπορούσε να προχωρήσει πιο πέρα.

Όπως η προηγούμενη συλλογή του, έτσι και το Αδιαπέραστο φως είναι μια μελέτη θανάτου. Αλλά με τρόπο λιγότερο υποκειμενικό, δηλαδή με την προέλαση του προσωπικού αισθήματος προς τη μεταφυσική διάσταση του θέματος. Επίσης, ο Κάσσος κάνει εδώ κάτι που, αν δεν απατώμαι, δεν έχει προηγούμενο στην ελληνική ποίηση: συναρτά τον στοχασμό πάνω σε κάτι τόσο υπερχρονικό όσο ο θάνατος με την Ιστορία. Τα ιστορικά πρόσωπα που εμφανίζονται στα ποιήματά του δεν είναι προσωπεία ιδεών, αλλά περιπτώσεις όπου το ιστορικό γίγνεσθαι συναντάει το μεταφυσικό είναι μέσα στο δράμα μιας συγκεκριμένης προσωπικότητας. Βρίσκω αυτή την έμπνευση εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και μεστή από ουσία.

Υπάρχουν στίχοι στο Αδιαπέραστο φως που η ποιητική πυκνότητα και αποτελεσματικότητά τους φαίνεται να επιτυγχάνεται με μια απλή, ανάλαφρη κίνηση. Ο Κάσσος έχει κάτι κοινό με τη Δημουλά: μιλάει για το ζοφερό με τρόπο που αίρει τον φόβο μέσα στη φωτεινή ευφορία της δυναμικής, αποκαλυπτικά λειτουργικής έκφρασης (αν και, σε αντίθεση με τη Δημουλά, τείνει εδώ ανεπαίσθητα ν' αναζητεί και μια άλλη, θεολογικού είδους λύτρωση). Για μένα, αυτό αποτελεί βασικό γνώρισμα της μεγάλης ποίησης.

 

εφ. ΑΥΓΗ του ΚΩΣΤΑ ΒΟΥΛΓΑΡΗ
10/10/2004

Ο Δημοσθένης Κούρτοβικ έχει χαρακτηρίσει το βιβλίο του Βαγγέλη Κάσσου Αδιαπέραστο φως (1998) ως ένα από τα σημαντικότερα των τελευταίων δεκαετιών.

Και δικαίως, θα πρόσθετα, αφού εισάγει, με ένα πρωτόγνωρο για την ποίησή μας τρόπο, τον δραματικό μονόλογο, ο οποίος εξελίσσεται σε κανόνα των νέων ποιητικών αναζητήσεων.

30 άλλοι τίτλοι στην ίδια κατηγορία: