ΠΟΙΗΣΗΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΕΣΣΕΡΕΙΣ ΑΝΑΠΛΑΣΕΙΣ

ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΕΣΣΕΡΕΙΣ ΑΝΑΠΛΑΣΕΙΣ

Αφαίρεση στα αγαπημένα μου
Προσθήκη στα αγαπημένα μου
Μοιραστείτε το στο Facebook

Αποστολή σε φίλο

Αποστολή σε φίλο

ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΕΣΣΕΡΕΙΣ ΑΝΑΠΛΑΣΕΙΣ

Για την ποίηση του Παναγιώτη Κουσαθανά έγραψαν:

Ο Αντρέας Καραντώνης για την ποιητική συλλογή Συρραφή ονείρων (περ. Νέα Εστία, τχ. 1277/1980): «...Λόγος που πηγάζει από φλέβα και από καλλιέργεια... Ικανότητα της επιγραμματικής συντομίας, που αφήνει κυρίαρχη την εικόνα να εκτινάξει ακαριαία την ποιητική ενέργεια... Η συλλογή έχει πλούσιο και γόνιμο ποιητικό υλικό, έχει γλωσσική πληρότητα... Μας εμπνέει εμπιστοσύνη αυτός ο νέος Μυκονιάτης...»

Η Ζωή Καρέλλη για τη συλλογή Συρραφή ονείρων (περ. Ευθύνη, τχ. 112/1981): «Έντονη αίσθηση και αγάπη του φυσικού κόσμου και της εμορφιάς των μύθων δίνει στον Παναγιώτη Κουσαθανά την ικανότητα να δημιουργήσει ωραίες συνδέσεις και ανταποκρίσεις. Τα ποιήματά του δεν αφήνουν γωνιά που να μην υμνήσουν το καθετί ερωτικά και πρόσχαρα, ακόμα κι όταν μιλεί λυπημένα. Γοητευτική και πλούσια η ποίησή του, πραγματικά –θα μπορούσε να μεταχειριστεί κανείς αυτή τη λέξη– μας οδηγεί σ' έναν κόσμο ονείρου».

Ο Σωτήρης Σαράκης για τις συλλογές Ακαριαία και Ο Άρχοντας του Μεγάλου Δόκανου (περ. Δώμα, τχ. 10/1987): «...Το απόσταγμα, αυτό που δεν μπορεί να γίνει ούτε λιγότερο ούτε καλύτερο... Μια ποίηση που ενώ δείχνει πως ξεκινάει από ερεθίσματα εξωτερικά, φανερά στον καθένα, καταλήγει να είναι ποίηση βαθιά εσωτερική... Υπάρχει σ’ αυτήν την ποίηση μια μόνιμη επίφαση καθολικότητας, δύσκολα ο ποιητής μάς επιτρέπει ν' αντιληφθούμε ότι καταπιάνεται με κάτι εντελώς δικό του. Το προσωπικό καταφέρνει να δείχνει γενικό, ενώ παραμένει προσωπικό...»

Ο Αντώνης Τζιώτης για τη συλλογή Το μενεξεδί της Ποιήσεως (περ. Αιγαιοπελαγίτικα Θέματα, τχ. 26/1992): «...Επιγραμματική μορφική λιτότητα...»

Ο Ντίνος Σιώτης για τη συλλογή Ο Αντιχνούμενος (εφημ. Το Βήμα, 6-10-1996): «...Γεμάτη χαμηλών τόνων εκπλήξεις... Κάνει επίκαιρες μερικές παλαιές και άτρωτες αξίες, δοκιμάζοντας πάνω τους, ως γυμνός οδοιπόρος, τον έρωτα, τον χωρισμό, τη μοίρα, τον χρόνο και τη λεηλασία του σύγχρονου ανθρώπου από τεχνητούς μύθους... Με ποιήματα-σπαράγματα ανθρώπινης τρυφερότητας μας ψιθυρίζει αρχέγονες κραυγές της ποίησης, μιας ποίησης που ανθοβολεί στα νησιά του Αιγαίου από τη Σαπφώ ώς τις μέρες μας».