> ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ>ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΜΥΚΟΝΟΥ

ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΜΥΚΟΝΟΥ

ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΜΥΚΟΝΟΥ

ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΜΥΚΟΝΟΥ

ΡΟΥΣΕΛ ΛΟΥΔΟΒΙΚΟΣ

Ίσως είμαστε οι τελευταίοι γνώστες ενός ιδιώματος, οι οποίοι θα μπορούσαν να φέρουν σε πέρας το έργο της μεταφοράς αυτών των παραμυθιών από την φωνητική και μουσική καταγραφή τους με λατινικούς χαρακτήρες και σύμβολα στη μεταγραφή στο ελληνικό αλφάβητο. Δεν πρέπει να μένουν ιδιαίτερα στα χρόνια μας– ζηλότυπα κλειδωμένοι οι θησαυροί μας, σφραγισμένα τα τεκμήρια της ταυτότη­τάς μας, εν ολίγοις τα φυλαχτά μας. Είναι από τα λίγα αποτρόπαι­α, για να ξορκι­στούν όσα κακά μάς βουλιάζουν καθημερινά. Η κρούστα που έχει επικαθίσει πάνω στο υπερκορεσμένο χωνευτήρι του περίβλεπτου νησιού της Μυκόνου κάθε άλλο παρά θεραπευτική για τις πυορροούσες πληγές του μπορεί να θεωρηθεί. Είναι μια κρούστα άπληστη, πεφυσιωμένη και αλαζονικά ματαιόδοξη, που μοναδικό σκοπό της έχει την αναρρίχηση δια της φενάκης της απόκτησης όλο και περισσότερων αγαθών σ’ έναν αγώνα δρόμου που δεν αφήνει περιθώρια στο Μέτρο και την Ανθρωπιά. Αν και εξηγήσιμη με τα ανθρώπινα ζύγια, δεν παύει να είναι διαλύτης όλων των συνεκτικών αξιών, γι’ αυτό και εξαιρετικά επικίνδυνη. Αυτή την κρούστα πρέπει πάση θυσία με λόγια και με έργα συνεχώς να την ραγίζομε, για να φέγγει ελπίδα διαφυγής προς το καθαρό νερό που κρύβεται ακόμη από κάτω, το μόνο που πραγματικά ξεδιψά. Για να καταδύεται όποιος θέλει, να πίνει και να αναβαπτίζεται. Ο λαϊκός λόγος, εν γένει η λαϊκή τέχνη των λαών, δεν έχει μόνο τη δύναμη να μπολιάζει άγονα δέντρα και να τα κάνει καρπερά, δεν είναι απλά ένα αντίδοτο στην ασημαντότητα που μας περιβάλλει, αλλά μπορεί κάποτε και νεκρούς ν’ ανασταίνει. Ακριβώς αυτό το ράγισμα με σκοπό το πέρασμα στο καθαρό, το λάλον ύδωρ του τόπου μας προσπαθεί να κάνει τούτη η έκδοση στα ελληνικά τών παραμυθιών που συνέλεξε με κόπο και έξοδα ο Γάλλος ελληνιστής Λουδοβίκος Ρουσέλ στη Μύκονο, σχεδόν έναν αιώνα πριν, το 1910-1911, και τα εξέδωσε το πολωνικό Πανεπιστήμιο Ιαγκελόνισκι το 1929 σε μια σπανιότατη σήμερα έκδοση. Φιλοδοξεί να μας δώσει τη δυνατότητα να ρίχνομε ματιές στην αθέατη πλευρά του νησιού, την «άλλη Μύκονο», την ανθρώπινη, την πολυαγαπημένη, που την ύπαρξή της όχι μόνον δεν γνωρίζουν οι περισσότεροι ντόπιοι και οι επισκέπτες, αλλά ούτε καν υποπτεύονται ή ενδιαφέρονται να μάθουν σήμερα στην πιο κρίσιμη στιγμή της μεταλλαγής του νησιού που ήταν κάποτε. Οι συνοδευτικοί στην έκδοση δίσκοι ακτίνας, με τον συναρπαστικό παραμυθιακό λόγο του μπάρμπα-Κωσταντή Μονογυιού και της θεια’-Ουρανίας Φαρούπου-Θεοχάρη, συμπληρώνουν τη μουσική του βιβλίου με την ιδιάζουσα εκφορά και τον αρμονικό τονισμό του τοπικού ιδιώματος. Με πίκρα, αλλά χωρις αρρωστημένη παρελθοντολαγνεία για τον πρωτογονισμό και την ανέχεια άλλων, δύσκολων εποχών, διαπιστώνεται τώρα πια από κάθε άνθρωπο που έχει τα μυαλά στη θέση του, ότι εκείνο που θα μείνει, αν τελικά μείνει, για ένα νησί που «έχει πέσει θύμα της ίδιας της επιτυχίας του» και που τώρα χρειάζεται περισσότερο από ποτέ την έγνοια και την αγάπη μας, δεν θα είναι παρά μια φούχτα παραλαλήματα κι άλλη μια φούχτα παραμύθια για τις περασμένες δόξες κι ομορφιές. 

71,00 €

Αγορά

  • Επιμέλεια: ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΥΣΑΘΑΝΑΣ
  • Zωγραφιές: GENEVIEVE COUTEAU - ΖΑΦΕΙΡΗΣ ΙΩΣΗΦΙΔΗΣ
  • Σελίδες: 728
  • Σχήμα: 26 x 17,5
  • ISBN: 978-960-518-295-3

εφ. ΘΕΣΣΑΛΙΑ του ΓΙΑΝΝΗ ΜΟΥΓΟΓΙΑΝΝΗ
2/9/2007

Ο Παναγιώτης Κουσαθανάς είναι η άγρυπνη πνευματική συνείδηση της Μυκόνου. Όχι της Μυκόνου των επιφανών πλουσίων, της κραιπάλης και των κάθε λογής τυχάρπαστων που παρεπιδημούν εκεί, επ´ ελπίδι ανάδειξής του. Ο Κουσαθανάς, φιλόλογος, ποιητής, λαογράφος και ιστορικός ερευνητής, μοχθεί, χρόνια τώρα, για την ανάδειξη της πραγματικής φυσιογνωμίας της Μυκόνου, όπως αυτή σκιαγραφείται από την πλούσια παράδοση και ιστορία, φαινόμενα που κινδυνεύουν να επικαλυφθούν από την επίπλαστη ευημερία και την αλλοίωση των ηθών που αυτή προκαλεί βάναυσα. Με τη δουλειά του ο Παναγιώτης Κουσαθανάς ανιχνεύει το παρελθόν, αφουγκράζεται τα επιτεύγματά του στον τομέα του λαϊκού πολιτισμού και με τις μελέτες του, διασώζει και προβάλει την πεμπτουσία του μυκονιάτικου πολιτισμού.

Θεώρησα απαραίτητο να προτάξω αυτές τις σκέψεις, με την ευκαιρία έκδοσης ενός πολύτιμου βιβλίου που είχε την καλοσύνη να μου αποστείλει. Πρόκειται για την έκδοση στα ελληνικά μιας συστηματικής συλλογής του Γάλλου Ελληνιστή Λουδοβίκου Ρουσέλ, που την πραγμάτωσή της φρόντισε ο Παναγιώτης Κουσαθανάς με τίτλο «Λουδοβίκου Ρουσέλ – Τα Παραμύθια της Μυκόνου» (Εκδόσεις Ίνδικτος και Δήμου Μυκόνου, επιμέλεια Παναγιώτη Κουσαθανά, Μύκονος 2007, σ.σ. 728). Ο ογκώδης αυτός τόμος με εκατοντάδες μυκονιάτικα παραμύθια που διανθίζονται και με ντοπιολαλιά, συνοδεύεται και από δύο c.d. με ζεστό αφηγηματικό λόγο.

Ο Γάλλος Ελληνιστής Λουδοβίκος Ρουσέλ, βρέθηκε στη Μύκονο πριν ακριβώς από έναν αιώνα. Στη διάρκεια των ετών 1910-1911, συνέλεξε με πολύ κόπο και δικά του έξοδα τα μυκονιάτικα παραμύθια, που το 1929 τα εξέδωσε το πολωνικό Πανεπιστήμιο Ιαγκελόνσκι, σε μια σπανιότατη σήμερα έκδοση. Η κυκλοφορία στα ελληνικά της συλλογής του Ρουσέλ αποτέλεσε εκδοτικό επίτευγμα υψηλής αισθητικής, που φιλοδοξεί να μας δώσει τη δυνατότητα να ρίχνουμε ματιές στην αθέατη πλευρά του νησιού, την «άλλη Μύκονο», την ανθρώπινη, που την ύπαρξή της όχι μόνο δεν γνωρίζουν οι περισσότεροι ντόπιοι και οι επισκέπτες, αλλά ούτε καν υποπτεύονται ή ενδιαφέρονται να μάθουν σήμερα, στην πιο κρίσιμη μεταλλαγή του νησιού, που ήταν κάποτε. Τα δύο c.d. που συνοδεύουν την έκδοση περιλαμβάνουν, το πρώτο το συναρπαστικό παραμυθιακό λόγο του μπάρμπα-Κωνσταντή Μονογυιού και το δεύτερο την αφήγηση της θείας Ουρανίας Φαρούπου, που συμπληρώνουν τη μουσική του βιβλίου με την ιδιάζουσα εκφορά και τον αρμονικό τονισμό του τοπικού ιδιώματος.

Στο βιβλίο προτάσσεται ένας ολιγόλογος στοχασμός της μυκονιάτικης λογοτέχνιδας και παιδαγωγού Μέλπως Αξιώτη, ενώ προλογίζεται από το Δήμαρχο Χρήστο Βερώνη και τη φιλόλογο Δήμητρα Λοΐζου-Βουλγαράκη. Το εκτεταμένο και μεστό εισαγωγικό κείμενο του Παναγιώτη Κουσαθανά αποτελεί ξεχωριστό, αυτόνομο δοκίμιο λαογραφικής και ιστορικής προσέγγισης των μυκονιάτικων παραμυθιών.

«Με πίκρα αλλά χωρίς αρρωστημένη παρελθοντολαγνεία – γράφει ο ίδιος- για τον πρωτογονισμό και την ανέχεια άλλω δύσκολων εποχών, διαπιστώνεται τώρα πια από κάθε άνθρωπο που έχει τα μυαλά στη θέση του, ότι εκείνο που θα μείνει, αν τελικά μείνει, για ένα νησί που «έχει πέσει θύμα της ίδιας της επιτυχίας του» και που τώρα χρειάζεται περισσότερο από ποτέ την έγνοια και την αγάπη μας, δεν θα είναι παρά μια φούχτα παραλαλήματα κι άλλη μια φούχτα παραμύθια από τις περασμένες δόξες και ομορφιές»...

Ο Παναγιώτης Κουσαθανάς εκτός από την επιμέλεια της έκδοσης, είχε μαζί με τη Δήμητρα Λοΐζου-Βουλγαράκη τη φροντίδα της μεταγραφής των παραμυθιών, ενώ η εικονογράφηση έγινε από τους Genevieve Couteau και Ζαφείρη Ιωσηφίδη.

2 άλλοι τίτλοι στην ίδια κατηγορία: