ΑΘΗΝΟΡΑΜΑ του ΚΩΣΤΗ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗ
13/2/2006

Ο συγγραφέας - εκσφενδονισμένος εκτός νεοελληνικής πνευματικής πραγματικότητας με τον τρόπο που γράφει και συνάμα γνώστης της βαθύτερης ντόπιας ζωής παλαιότερης κοπής - επιχειρεί μια καλοσυντονισμένη βίαιη κίνηση σε βάρος του ξεμυαλισμένου ντόπιου βιβλιόφιλου. Θα τον καταλάβουν; Το ζήτημα του βιβλίου ενυπάρχει σε αυτή την κρυπτική παρέκκλιση από τα ευρέως διαδεδομένα, σε μια αίσθηση ζωής που δεν μετέχει ούτε καθ´ υποψία στις επιβεβλημένε συνήθειες. Τι μπορεί λοιπόν να είναι ο κεντρικός ήρωας που συναιρεί τα γνωρίσματα του ατόφιου λαϊκού και μια εσωτερικευμένη νοσταλγία η οποία μοιραία στρέφεται προς τα ουράνια; Αδιαμφισβήτητα οφείλει πολλά σε σεμνές αναθυμιάσεις πατερικών κειμένων, όπως και σε απτά σκιρτήματα λαϊκού βίου. Το σημαντικό πάντως είναι ότι ο Ιωάννου πάει μακριά την κλάρα με μια πεζογραφική αντοχή που δεν είναι οικεία.