Ο Martin Heidegger γεννήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου του 1889 στο Μέσκιρχ της Βάδης. Από το 1909 έως το 1916 ο Heidegger σπουδάζει φιλοσοφία και θεολογία στο Φράιμπουργκ και στο ενδιάμεσο σπουδάζει και φυσικές επιστήμες.

Το 1913 αναγορεύεται σε διδάκτορα βάσει της διατριβής του Die Lehre vom Urteil im Psychologismus. Το 1916 αποκτά τον τίτλο του υφηγητή βάσει της διατριβής του Die Kategorien und Bedeutungslehre des Duns Scotus, με επιβλέποντα καθηγητή τον Heinrich Rickert. Από το 1916 έως το 1923 εργάζεται ως εντεταλμένος υφηγητής στο Φράιμπουργκ. Από το 1923 έως το 1928 εργάζεται ως έκτακτος καθηγητής της φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο του Μάρμπουργκ.

Το 1927 εκδίδεται το κύριο έργο του Sein und Zeit (το προβλεπόμενο δεύτερο μέρος του δεν ολοκληρώθηκε ποτέ). Με το έργο αυτό αναδείχθηκε ως κύριος εκπρόσωπος της γερμανικής «υπαρξιακής φιλοσοφίας» μαζί με τον Karl Jaspers.

Το 1928 διαδέχεται τον Husserl στην έδρα φιλοσοφίας στο Φράιμπουργκ, και το 1933 εκλέγεται πρύτανης του Πανεπιστημίου του Φράιμπουργκ. Το 1934 παραιτείται από την πρυτανεία.

Για το διάστημα 1945-51 οι γαλλικές δυνάμεις κατοχής τού απαγορεύουν να διδάσκει λόγω της συμμετοχής του στο εθνικοσιοσιαλιστικό κίνημα. (Ο Heidegger υπήρξε μέλος του εθνικοσιοσιαλιστικού κόμματος NSDAP από το 1933 έως το 1945.) Το 1952 συνταξιοδοτήθηκε. Ο Heidegger πέθανε στις 26 Μαΐου του 1976 στο Φράιμπουργκ.

Σπουδαιότερα έργα του: Είναι και χρόνος (1927), Ο Καντ και το πρόβλημα της μεταφυσικής (1929), Τι είναι μεταφυσική; (1929), Η θεωρία του Πλάτωνα για την αλήθεια (1942), Εισαγωγή στη μεταφυσική (1953), Τι είναι φιλοσοφία; (1956), Στο δρόμο προς τη γλώσσα (1959), Νίτσε (1961), Η Τέχνη και ο Χώρος (1969), Ηράκλειτος (1970), Η πραγματεία του Σέλιγκ για την ουσία της ανθρώπινης ελευθερίας (1971).